In het jaar dat mijn jongste zoon 9 werd (ik 'heb' er drie: 1992, 1994 en 1996) had ik het gevoel dat het grote opvoeden voorbij was. Althans, de basis was gelegd. Een basis waar ik nooit meer iets aan zou kunnen veranderen. In die tijd – het was 2005 – keek ik terug op de manier waarop ik opgevoed had.
Opvoeden is iets waarvoor geen school bestaat. Ik bedoel, het is niet zo dat je het pas mag gaan doen als je je diploma hebt gehaald. We worden voor de leeuwen geworpen, lopen tegen onszelf aan en zitten af en toe met onze handen in het haar. Daarom is het belangrijk om met elkaar uit te wisselen, ervaringen te delen, je hobbels aan anderen voor te leggen en te profiteren van elkaars ervaringen.
Mijn ervaringen heb ik beschreven in 12 columns. Doe er je voordeel mee en vooral: laat het je tot nadenken stemmen. Want er is geen goede of foute opvoeding, er is alleen bewuste of onbewuste opvoeding.
1. Het 'fout' durven laten gaan
2. Kijk uit wat je zegt, je kind gelooft het
3. Is het jouw huiswerk of dat van hen?
4. Wat moet er allemaal?
5. Wat bepaal je, wat niet?
6. Zeg niks wat je niet waar kunt maken
7. Ze zijn niet allemaal hetzelfde
8. Niet aardig gevonden worden
9. Boos worden?
10. Waarnemingen serieus nemen
11. Partijtjes
12. Kinderen voeden je op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten